အလင္း ပန္းခ်ီကား

အိမ္ေျမွာင္ဗုိက္ကား
ပုိးေကာင္စား၍
ကားရားေျခလက္၊ တြားသြားလ်က္။

ေျမြတေကာင္သည္
အိမ္ေျမွာင္ကုိဖမ္း၊ အၿမီးယမ္းလ်က္
အငမ္းမရ မ်ဳိေလၿပီ။

ႏုိင္ရာဖမ္းစား၊ ညပံုကားကုိ
ဖန္သားမီးလံုး၊ တစ္ညဆံုးထိ
ႏွလံုးမသာ ရွဳၾကည့္ရာမွ
နီလာမုိးေသာက္ 
အေမွာင္ေပ်ာက္ၿပီ။


မုိးေအာက္ေျမသား
အလင္းကားလည္း
လွဳပ္ရွားေပၚလာ၊ ဆူညံစြာတည့္
ႏုိင္ရာစားၾကေလဦးမည္ ။     ။




ၾကည္ေအာင္

ဆရာ နာတာရွည္

နာသံုးနာႏွင့္

ဆရာဘဝေရာက္ခဲ့တယ္။

အနာစံုလုိ႔

ဆရာတဂုဏ္ရခဲ့တယ္။

အနာတက္လုိ႔ 

ဆရာသက္ရင့္ခဲ့ၿပီ။

 အနာႀကီးလုိ႔

ဆရာႀကီးလည္းျဖစ္ခဲ့ၿပီ။

ေက်ာင္းမွာဆရာ၊ အိမ္မွာေစ်းေရာင္း

ဆီးေပါင္းကြာစိ၊ ႀကံမိႀကံရာ

ကြမ္းဖုိးဖာဖာ၊ ေစ်းဖုိးကာကာ

လကုန္ဖုိ႔ရာ ၾကာလုိက္တာ။

ေသရြာပါအေၾကြးတထုပ္ႏွင့္

ေစတနာဆရာေလးကြ်ႏု္ပ္

ေျဖစရာ ကဗ်ာေတးတပုဒ္ကေတာ့

ႏွဳတ္တလွည့္

တုတ္တလွည့္

မွဳတ္ခဲ့၊ မန္းခဲ့သမွ်

မႏြမ္းမယ့္၊ လန္းခဲ့တဲ့

ဟုတ္ကဲ့...

က်ဳပ္တပည့္ ပန္းကေလးမ်ား ။    ။

စလင္းခင္ေမာင္ရည္

ကြ်န္းကေလး သင္

ေရပတ္လည္ဝန္း

ကုန္းေျမစြန္းကုိ

ကြ်န္း ဟုေခၚတြင္

မ်က္စိတဆံုး ၊ မုိးကုပ္ခံုးတုိင္

ေရလံုးက်ယ္ျပန္႔ ၊ ေဗြပင္လယ္တြင္

ေလးနယ္ပတ္ဝုိင္း ၊ ဝိသမလွဳိင္းတုိ႔

ေလးနယ္ပတ္ဝုိင္း ၊ ဆႏၷလွဳိင္းတုိ႔

ေလးနယ္ပတ္ဝိုင္း ၊ ပေယာဂလွဳိင္းတုိ႔

မုန္တုိင္းလွံဳ႕ႏွဳိး ၊ မုိးသုိ႔ခုန္ပ်ံ

လုပ္ႀကံတုိက္စား ၊ မရပ္နားလည္း

ျခားနားခုိင္ခံ့ ၊ အသင္ႀက့ံခဲ့

အံ့ေလာက္ပါ၏ ကြ်န္းကေလး..... သင္ ။     ။

ညြန္႔ေဝ (ကသာ)

၁၇ ၁၀ ၀၁ 

၂၇. ၁၂. ၁၁   ကဗ်ာေတြကုိႏွစ္သက္ရင္သာ ကူးထားမိေပမယ့္ ေရးသူေတြကုိေတာ့ဘယ္တုန္းကမွ မွတ္မွတ္ရရ မရွိတတ္ခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ညြန္႔ေဝ (ကသာ) ဆုိတဲ့ နာမည္ကုိ ဒီေန႔ေတြ႔မိေတာ့ ဘယ္မွာျမင္ဖူးပါလိမ့္စဥ္းစားရင္းမွ ဒီကဗ်ာပုိင္ရွင္မွန္းသတိရလုိက္မိတယ္။ ဒီႏွစ္ ခရစ္စမတ္ေန႔မွာ ဘဝကူးေျပာင္းသြားတဲ့ဆရာ ေကာင္းရာသုဂတိ လားပါေစ။ 

အမည္မသိ

ကုိယ္တုိ႔ တကၠသုိလ္ စတက္တဲ့ႏွစ္မွ ကုိယ္တုိ႔ၿမိဳ႕မွာ တကၠသုိလ္ စဖြင့္တာ။ မဟုတ္ရင္ ၿမိဳ႕ကလူေတြ ပဲခူးမွာ သြားတက္ရတယ္။ ကုိယ္က ေက်ာင္းနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေရစက္ပါသလဲဆုိ ေက်ာင္းေဆာင္ေတြေတာင္ ေဆာက္လုိ႔မွမၿပီးေသးဘူး Human Resource Development အေနနဲ႔ အဂၤလိပ္စာသင္တန္းဖြင့္ရမယ္ဆုိေတာ့ အဲ့သင္တန္းကုိအားေနတာနဲ႔ တက္ျဖစ္တယ္။ အဲ့ဒီသင္တန္းက ဒစ္ပလုိမာေပးမယ္ဆုိပီး အဂၤလိပ္စာဌာနေတြ မဖြင့္မေနရဖြင့္ရတဲ့သင္တန္းေပါ့။ 
ေက်ာင္းက သံုးထပ္ေဆာင္ သံုးေဆာင္ေဆာက္တယ္။ ဟုိး... ၿမိဳ႕ျပင္ လယ္ကြင္း ထန္းေတာေဘးမွာ ေက်ာင္းလုပ္ထားတာေပါ့။ တကၠသုိလ္ကားေတြၾကည့္ထားတာ အလကားမွမဟုတ္တာေလ။ အလယ္ေဆာင္မွာ သင္ရတာဆုိေတာ့ အတန္းအားရင္ ေအာက္ေျပးဆင္းလုိက္ RC ထဲ သြားတာလုိ႔ေအာ္လုိက္... အေပၚျပန္တက္လုိက္ မိန္းထဲေရာက္ပီလုပ္လုိက္... ေအာက္ဆံုးထပ္ထိဆင္းလုိက္ လုိက္ဘရီ ေရာက္ပီလုပ္လုိက္နဲ႔ သင္တန္းသား ၂၀ ေလာက္က လြဲၿပီး တကၠသုိလ္တခုလံုးဘယ္သူမွမရွိဘူး။ ဘယ္ရွိမလဲ ေက်ာင္းက ၿပီးလဲမၿပီးေသး၊ ဘယ္ဌာနကမွလည္း မေရာက္ေသးဘူးေလ။ အဂၤလိပ္စာဌာနကေတာင္ ဒီသင္တန္းသင္မယ့္ ဆရာေတြပဲေရာက္ေသးတာ။ အဲ့ဒီတုန္းက သံုးထပ္ကုိ တက္လုိက္ ဆင္းလုိက္တာမ်ား ဆူပါမင္း ထုိင္ငုိင္သြားမယ္။ ဝီကုိေခၚလုိ႔။ အပင္ေတြဆုိတာလဲ ေျခဖမုိးလံုတဲ့အပင္ေတာင္မရွိဘူး။ မုိးတြင္းသာဆုိ မုိးၾကိဳးလြဲၾကမွာမဟုတ္။
 အဲ့လုိေက်ာင္းမွာ တက္ျဖစ္ရင္းနဲ႔ တရက္...  ဆရာမလာေသးေတာ့ အလယ္ေဆာင္ အေပၚဆံုးထပ္ကုိတက္ၿပီး ဝရံတာမွာ ထြက္ရပ္ေနရင္း တုိင္ကုိမွီမယ္အလုပ္မွာ အရမ္းလွတဲ့လက္ေရးေလးသြားေတြ႕တယ္။ ဘယ္မွာရွိမတုန္းေလ။ ဒုိ႔ေရႊျပည္သား လူေတာ္မ်ားေလးေတြပဲဟာ... တုိင္မွာေရးထားတာေပါ့။ မလုပ္သင့္ဘူးပဲလုိ႔ ေခါင္းတခါခါနဲ႔ ဖတ္ေနလုိက္တာ ႀကိဳက္သြားၿပီး အခန္းထဲျပန္ စာအုပ္ယူၿပီး ကူးထားလုိက္တယ္။ ဒင္းက နာမည္ေတာ့ မေရးထားဘူးရယ္။ ပင္ကုိယ္ေရးလား ကူးစာ လားေတာ့ မသိဘူးေပါ့ေလ။




*လွ်ဳိ႕ဝွက္အခ်စ္


လိပ္ျပာငယ္ထံ
မသိုဝွက္တတ္တဲ့ ရနံ႔တခုရဲ႕ပလြႊားမွဳေၾကာင့္
ေလညွင္းကတဆင့္ ေပါက္ၾကားသြားခဲ့ေပါ့
သိပ္လွတဲ့ပန္းတပြင့္ရွိမွန္း...


သူစိမ္းတေယာက္ထံ
မၿမိဳသိပ္တတ္တဲ့ သက္ျပင္းတခုေၾကာင့္
အသံလွဳိင္းကတဆင့္ ေပါက္ၾကားသြားခဲ့ေပါ့
လွ်ဳိ႕ဝွက္တဲ့ေသာကတခုရွိမွန္း...


ဘာကုိမွ စိတ္မခ်ရေတာ့
မ်က္ဝန္းတခုကုိ 
ကဗ်ာကယာမွိတ္လုိက္ရရဲ႕
သူ႔ထံအမွတ္မထင္ေပါက္ၾကားသြားေလမလား
တသက္တာလံုၿခံဳသိမ္းဆည္းထားသင့္တဲ့အခ်စ္ 
သက္ဆုိင္သူႏွစ္ဦး မနာက်င္မီ...။


အမည္မသိ
ေညာင္ကုိင္းတကၠသုိလ္
အလယ္ေဆာင္ အေပၚဆံုးထပ္မွ
၁၉ ၀၄ ၀၂ 


ဆုိပဲ... မွတ္ထားပံုက။ ေညာင္ကုိင္းတကၠသုိလ္ဆုိလုိ႔ တခါ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ေဟာက္တာ ခံလုိက္ရတယ္။ ေတာ္ေသးတာ ဖုန္းနဲ႔မုိလုိ႔။ ဘာစံုစမ္းမလုိ႔လဲမမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ ပါခ်ဳပ္ရံုးကုိ ဖုန္းဆက္ၿပီး ေညာင္ကုိင္းတကၠသုိလ္ကပါလားရွင္ သြားလုပ္တာ ဘာေညာင္ကုိင္းလည္း ေတာင္ငူတကၠသုိလ္ ဆုိပီး ေအာ္ထည့္လုိက္တာ အက်ယ္ႀကီးပဲ။ တကယ္ေတာ့ မဗ်ဳိင္းေတြပါ။ ေညာင္ကုိင္းရြာက လယ္ေတာေတြထဲမွာလည္း ေဆာက္ထားေသးတယ္ အဲ့လုိေခၚေတာ့ မေခၚရဘူးတဲ့။ ႏုိ႔... သိမွသိပဲေလ။

လက္ေရြးစင္ ၂

တလက္ေရြးထဲ လက္ေရြးစင္ေနတာ အိမ္မွာ ေကာ္ဖီမွဳန္႔ကုန္သြားလုိ႔လဲ ပါ ပါတယ္။ မွတ္စုထဲကူးထားတဲ့ ကဗ်ာေလးေတြကုိ မွ်ခ်င္တာလဲပါ ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ကဗ်ာေတြက ဘယ္သူေရးမွန္းမသိပဲ အမေတြ သိမ္းထားတာေတြ႕ရင္းဖတ္လုိ႔ ႀကိဳက္ရင္ ကူးထားလုိက္တယ္။ တခါ တခါ မဂၢဇင္းထဲမွာ ေတြ႕ရင္ ကူးထားလုိက္ျပန္ေရာ။ အဲဒီလုိကူးထားတာေတြမွာ စ ကူးခါစက ဘယ္ကယူတယ္ဆုိတာ မွတ္ရေကာင္းမွန္းမသိဘဲ စာသားခ်ည့္ ယူထားမိတယ္။ ေနာက္ ကုိယ္ျပန္ဖတ္ေတာ့ ဘယ္မွာ ပါတာပါလိမ့္လုိ႔ ျပန္စဥ္းစားမိရင္း ဘယ္သူေရးတယ္၊ ဘယ္ထဲမွာပါတာ ဆုိတာကုိ မွတ္ျဖစ္ေတာ့တယ္။ ဒါေတာင္ ေရးသူပဲ မွတ္ျဖစ္ၿပီး ဘယ္ထဲမွာပါတာကုိ မမွတ္ျဖစ္တဲ့ကဗ်ာက မ်ားေနေသးတယ္။ 

*အခ်ဳိးညီ ျဖစ္စဥ္မ်ား

ခ်ိန္ေတာ့ အတည့္သား
ျမားမေျဖာင့္စင္း
ပစ္ကြင္းလြဲေခ်ာ္...။


သြက္သြက္ေတာ့လွမ္းသား
လမ္းေကာက္လိမ္ေကြး
ခရီးေဝးကြာ...။


ၿပံဳးေတာ့ ၿပံဳးရွာသား
စိတ္ထားေကာက္က်စ္
ႏွလံုးညစ္ေတာ့
ခ်စ္သူေလ်ာ့လုိ႔
ေအာ့သူကုေဋ...။

တုိးေဝ
---------------

*ထမင္းပြဲ အဘိဓမၼာ

သမာအာဇီဝနဲ႔ 
စားရတဲ့ ဟင္းတခြက္
ကန္စြန္းရြက္ေပမယ့္
ခံတြင္းမပ်က္ပါနဲ႔ေမ ။     ။


မိစာၦဇီဝနဲ႔
စားရမယ့္ၾကက္သားဟင္း
မဆလာနံ႔သင္းေပမယ့္
မရွင္းတဲ့ခံတြင္း
ထမင္းနင္လွသေလ ။     ။


ေမာင္ခင္မွဳိင္း (ေခ်ာက္)


...ကုိယ္ေတာ္ေတာ္ ေတာ္တာပါ။ ဒီကဗ်ာမွာ ေနာက္ဆံုးစာေၾကာင္းက "သေလ" နဲ႔ ဆံုးထားလုိ႔ မလွလုိက္တာဆုိပီး ကုိယ္ကူးထားတဲ့ စာအုပ္ထဲမွာ "ထမင္းနင္လွတယ္ေမ" ဆုိပီး ျပင္ေရးထားလုိက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပန္ဖတ္တုိင္း "သေလ" ကုိပဲ သြားသြားသတိရေနမိတယ္။...
---------------


၀၆ ၀၈ ၉၉ တဲ့... ကူးထားတဲ့ေန႔

*ႏွစ္ေယာက္တြဲစီးရီး


"နား"
ၾကားသ၍မွတ္တမ္းျပဳ
စုေဆာင္းထားသမွ်...။
ပါးစပ္ကေတာ့
အလကားရတုိင္း ခ်န္မထား
အတင္းေကာင္းပါးေလ၏...။


ေမာင္ႏွင္းပန္ (ေရနံေခ်ာင္း)