တေန႔ တေန႔ကလည္း အကုန္ျမန္လုိက္တာ။ ဘာလုိလုိနဲ႔ ၂၀၁၁ က တဝက္က်ဴိးတဲ့လကို ေရာက္ၿပီ။ လုပ္ေနတဲ့အလုပ္ေတြ ေန႔ေရႊ႔ ညေရႊ႔နဲ႔ တကယ့္တကယ္ ၿပီးရမယ့္အခ်ိန္ေရာက္ရင္ ျပစရာဘာမွ မရွိဘူး။ လူ႔သက္တန္းလည္း ထက္ဝက္နီးေတာ့မယ္။ ေပးရမယ့္စာမၿပီးတုိင္း ကုန္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ ငါဘာေတြလုပ္ေနမိပါလိမ့္ဆုိတဲ့ အေျဖမရွိတဲ့ေမးခြန္းပဲ ေခါင္းထဲေရာက္ေရာက္လာတယ္။ ဒီတခါေတာ့ တကယ္ကုိ အေျဖရွိခ်င္မိၿပီ။ ဒါမွမဟုတ္လည္း ေပးလုိ႔ရတဲ့၊ ေပးလုိ႔လည္း လွေလာက္တဲ့ စာရွိခ်င္ၿပီ။ ရွက္ရတာေတြထဲမွာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ကုိ ရွက္ရတာ ေတာ္ေတာ္ရွက္စရာေကာင္းမွန္း ခုမွသိလာတယ္။ မွန္ေတာင္ တတ္ႏုိင္ရင္ မၾကည့္ခ်င္ဘူး။ ေက်ာင္းသားလည္း လုပ္မစားခ်င္ေတာ့ပါဘူးကြယ္။
