Thursday 9 June 2011

ေခါင္းစဉ္မဲ့

မင္းကုိေတြ႔လုိက္ရတဲ့ ေန႔ကေလးတေန႔မွာ
မင္းတေယာက္ထဲပဲ ပုိင္ဆုိင္ေတာ့မဲ့ငါ့ခ်စ္ျခင္းအားလံုးဟာ
ရင္ထဲမွာျဖစ္တည္ခဲ့တယ္...

ေန႔ လ အခ်ိန္ေတြ မတည္ၿမဲ ေျပာင္းလဲသြားေပမယ့္လည္း
ငါ့ရင္ထဲက မင္းကုိျပန္ေတြ႔ရဖုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကေတာ့
မေျပာင္းမလဲ တည္ရွိဆဲပါ...

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြျပည့္တဲ့ေန႔မွာေတာ့ မင္းကုိေျပာစရာ စကားေတြ
ရင္နဲ႔အျပည့္ပါ...

ဒါေပမယ့္... ... ...

ဘယ္ေလာက္ထိခ်စ္ေနမိၿပီလည္းဆုိတဲ့ ဝန္ခံခ်က္ကေတာ့
အရင္ဆံုးငါေျပာမဲ့စကားေလးေပါ့...
*****

ဒီသီခ်င္းေလးက ကုိယ္အရမ္းႀကိဳက္ခဲ့တဲ့ ကရင္သီခ်င္းရဲ႕ဘာသာျပန္ေလးပါ။ သိခ်င္လြန္းလုိ႔ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကုိ ဘာသာျပန္ခုိင္းၾကည့္ေတာ့ ျမန္မာလုိလည္း အရမ္းလွတဲ့ အဓိပၸာယ္ရွိေနျပန္ေရာ။

ကုိယ္ဒီသီခ်င္းေလးကုိ ကရင္လိုပဲ သိခဲ့တာ။ ဒါေတာင္ Chorus အပုိဒ္ပဲ သိတာ။ တပုဒ္လံုးမၾကားဖူးဘူး။ ကုိယ္ကသီခ်င္းေတြဆုိ သံစဉ္ေကာင္းရင္လဲ ႀကိဳက္တယ္။ နားလည္လည္ မလည္လည္။ တရုတ္သီခ်င္းတပုဒ္လည္း အရမ္းႀကိဳက္လုိ႔ သူငယ္ခ်င္းကုိ အသံထြက္ဆုိခိုင္းၿပီး တရုတ္အသံထြက္ေတြကုိ တလံုးခ်င္း ျမန္မာလုိျပန္ေရးၿပီး ေရခ်ဳိးခန္းထဲမွာ ကပ္ထားၿပီး ေရခ်ဳိးတုိင္းဆုိတယ္။ တခါတေလ ေရမခ်ဳိးလည္း ဆုိခ်င္လာရင္ ေရခ်ဳိးခန္းထဲသြားသြားၿပီး စာသားသြားၾကည့္ၿပီးဆုိတယ္။ အဲေတာ့ အလြတ္မရ ခံႏုိင္ရုိးလား။ ဂ်ပန္သီခ်င္းတပုဒ္လည္းအဲဒီလုိပဲ။ ဒါေပမယ့္ တရုတ္သီခ်င္းေလာက္မႀကိဳက္ေတာ့ ခု သိပ္မရေတာ့ဘူး။ ကုလား ဘုရားသီခ်င္း တုိတုိေလးတခုလဲ ႀကိဳက္လုိ႔ က်က္ၿပီးဆုိဖူးတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ေလးႏွစ္ေလာက္က ႏုိရူး အုိင္လန္က သူငယ္ခ်င္းသင္ေပးဖူးတဲ့ သူတုိ႔ဘာသာနဲ႔ ဘုရားသီခ်င္းတုိေလး တပုဒ္လည္း က်က္ခဲ့ဘူးတယ္။

ကရင္ သီခ်င္းကေန ဘယ္ေတြေရာက္ကုန္ဘီလည္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး။ အသက္ႀကီးလာျခင္းရဲ႕ လကၡဏာပဲထင္ပါရဲ႕။ တခုေလးစလုိက္ရင္ ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြအကုန္ မီးခုိးၾကြက္ေလ်ာက္လုိက္ကုန္ေရာ။

ဒီသီခ်င္းေလးရဲ႕ဘာသာျပန္ကုိ စ စသိလုိက္ရျခင္း ကုိယ့္ေခါင္းထဲကုိ ဆရာေနဇင္လတ္ရဲ႕ ေဆာင္းပါးထဲက စာသားေလးေရာက္လာတယ္။ တေန႔တလံ ပုဂံဘယ္ေရြ႕မလဲဆုိတာက...ပုဂံကေတာ့ ဘယ္ေရြ႕လိမ့္မလဲတဲ့...ဒါေပမယ့္ ကုိယ္ေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ကုိယ့္အတြက္ေနရာက်န္ေတာ့မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူးတဲ့... သူေကာင္မေလးကုိ ျပန္ေတြ႔လုိ႔ သူေျပာခ်င္တာေတြေျပာႏုိင္ဖုိ႔ ေကာင္မေလးဘက္ကလဲ ပုိင္ဆုိင္သူမရွိေသးဘူးဆုိရင္ေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့ေလ။

မလုပ္ခ်င္ေသးတဲ့ အလုပ္ေတြက်ရင္ ဒီစကားပံုေလးကုိ ကာဗာယူယူၿပီး၊ လုပ္ခ်င္တာက် ေလ်ာက္ေလ်ာက္လုပ္ေနတတ္တဲ့ကုိယ့္ကုိ ဆရာ့စကားက လွဳပ္ႏွဳိးလုိက္သလုိပါပဲ။ ကုိယ္ကလဲ မနက္ မနက္ႏုိးရင္ေတာင္ ခဏဆုိၿပီး ျပန္ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့ ဆရာ့စကားရဲ႕ လွဳပ္ႏွဳိးခ်က္ကလည္း ထုိနည္းလည္းေကာင္းျဖစ္မသြားဖုိ႔ မနည္းသတိ ထားေနရေလရဲ႕။

ဗလာ

ဘယ္ဝဋ္ ၾကမၼာ
မလြတ္သာ လုိ႔ ၍႔
လာကာဆံုဆည္း
ဤခရီးဝယ္
အခ်စ္ႀကီးလ်က္
နီးဖုိ႔ခက္တယ္
ရက္စက္သူက ဘယ္သူလဲ???