Monday 26 September 2011

အႏွစ္ရာေက်ာ္ရွည္ပါေစ...

ေမြးခ်င္း ငါးေယာက္မွာ ဒုတိယျဖစ္ေပမယ့္ အမႀကီးအမိအရာဆုိတဲ့ဘြဲ႔ကုိ ရထားတယ္။ မိသားစုအေရးနဲ႔ ကိစၥေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ခရီးေဝးသြားသြားေနရတဲ့အေဖနဲ႔ အားကုိးလို႔သိပ္မရတဲ့ အစ္ကုိႀကီးေၾကာင့္ သူ႔ေခါင္းေပၚပဲက်ခဲ့ရျပန္တယ္။ ညီအမသံုးေယာက္မွာလည္း အရုိး၊ အ အဆံုး။

ဒီလုိနဲ႔ ပုလဲနဲ႔ငါးမွာလုပ္တဲ့ ေကာင္ကေလးတေယာက္နဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး မုဆုိးမအေမကုိမခြဲႏုိင္တာနဲ႔ အေမနဲ႔ ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ပဲ ခ်ဳိ႔ခ်ဳိ႔တဲ့တဲ့ ေနခဲ့ရတယ္။ တေန႔ေတာ့ ေကာင္ကေလးက ႏုိင္ငံျခားသေဘၤာသားအျဖစ္လူေရြးတဲ့အထဲကုိ ပါသြားတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ႏုိင္ငံတကာသြားရရင္း ခရစ္စမတ္ေရာက္ေတာ့ ေကာင္ကေလးက ေကာင္မေလးကုိ ကဒ္ကေလးလွမ္းပုိ႔ၿပီးႏွဳတ္ဆက္တယ္။ ကဒ္ကေလးေရာက္လာေတာ့ ဖြင့္ၾကည့္တာေပါ့။ အဲ့ဒီမွာ ထူးဆန္းစြာပဲ ကဒ္ကေလးက ခရစ္စမတ္သီခ်င္းတီးလံုးေလးေတြျမည္လာပါေရာ။ ေကာင္မေလးနဲ႔ အိမ္သားေတြအားလံုးအရမ္းအံ့ၾသသြားၾကတယ္။ ေနာက္မွ အားလံုးသတိျပန္ဝင္လာၿပီး ကဒ္ကေလးကုိယူၿပီး ဒေရာေသာပါးနဲ႔ ဘုရားစင္ေပၚသြားတင္ၿပီး ဘုရားရွိခုိးၾကပါေလေရာ။ အသံျမည္တဲ့ ႏွဳတ္ဆက္ကဒ္ကေလးကုိ တခါဖူးမွမျမင္ဘူးေတာ့ ဘုရားတန္ခုိးျပတယ္ထင္လုိ႔တဲ့ေလ။

ဒီလုိနဲ႕ ရက္ကုိလစား၊ လကုိႏွစ္စားရင္း ေကာင္ကေလးခရီးသြားရတဲ့အေရအတြက္ဟာ မ်ားလာတယ္။ ခရီးတခုက ျပန္လာေတာ့ ေကာင္မေလးအတြက္ ကက္ဆက္ကေလးဝယ္လာတယ္။  ေကာင္မေလးခမ်ာ တခါမွ် အဲ့လုိကက္ဆက္မ်ဳိးကုိ မျမင္ဖူးဘူးတဲ့။ အဲ့ဒါနဲ႔ေကာင္ေလးက ရွင္းျပတယ္။ ဒီကက္ဆက္က ေနာက္ဆံုးေပၚနည္းနဲ႔လုပ္ထားေၾကာင္း၊ လူေတြအဆင္ေျပဖုိ႔ကုိ ဦးစားေပးထားေၾကာင္းေတြေပါ့။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္လဲဆုိ လူက အနားကပ္သြားရင္ အသံကုိ အလုိလုိတုိးေပးၿပီး လူက ကက္ဆက္နဲ႔ေဝးသြားရင္ အသံကုိ အလုိလုိက်ယ္ေပးတယ္ဆုိပဲ။ အဲဒါနဲ႔ ေကာင္မေလးက စမ္းၾကည့္ေတာ့လဲ အဟုတ္ပဲ။ တကယ့္ကုိအ့ံမခန္းပဲဆုိပီး ေရွ႔တုိးၾကည့္လုိက္၊ ေနာက္ဆုတ္နားေထာင္ၾကည့္လုိက္နဲ႔ အလုပ္ေတြရွဳပ္ေနတုန္း ရယ္သံကထြက္လာေရာ။ ေနာက္လွည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့မွ ေကာင္ကေလးရယ္ေလ ရမုတ္ကြန္ထရုိး ကုိင္ၿပီး ေကာင္မေလးကုိ ၿပံဳးၿပီးၾကည့္ေနတယ္တဲ့။

ေကာင္ကေလးက ရန္ကုန္ကုိ သြားသြားၿပီး ရံုးတက္ရတယ္။ မီးရထားလက္မွတ္က အဲ့အခ်ိန္တုန္းက သံုးရက္ႀကိဳဝယ္မွရတာေလ။ ၿပီးေတာ့တန္းကစီရေသးတယ္ အဲ့ဒီလက္မွတ္ကုိရဖုိ႔ရာ။ ရန္ကုန္က ရုတ္တရက္ဖုန္းဆက္ၿပီးလာပါဆုိေတာ့၊ လုိင္းကားေတြကမဆြဲေသးတဲ့အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ရထားကပဲအားကုိးစရာေပါ့။ ေကာင္မေလးက ဘူတာမွာသြားေမးေတာ့ ဗီအုိင္ပီေနရာေတြပဲက်န္ေတာ့တယ္တဲ့။ အဲ့ေနရာေတြကုိ ဘယ္ေလာက္ေပးေပး မေရာင္းရဲၾကဘူးေလ။ အဲဒါနဲ႔ေကာင္မေလးက ဘယ္လုိနည္းနဲ႔  အဲ့ဗီအုိင္ပီလက္မွတ္ကုိရႏုိင္မလည္းေမးေတာ့ ရထားလက္မွတ္ေရာင္းကဘုေတာလုိက္တယ္။ တုိင္းမွဴးဆီသြားေမးတဲ့။ အဲ့ဒါနဲ႔ တကယ္မွတ္ၿပီး တုိင္းမွဴးေနတဲ့တပ္ထဲ ကားစီးသြားၿပီး လက္မွတ္တေစာင္ရေအာင္သြားေတာင္းလုိက္တယ္။ ထူးဆန္းစြာနဲ႔ လက္မွတ္ရခဲ့သတဲ့။

ေကာင္မေလးက သူ႔သားသမီးေတြကုိလဲသိပ္ယံုတာ။ ဘာေျပာေျပာယံုတယ္။ အဲဒီေတာ့ သူ႔သမီးအႀကီးဆံုးနဲ႔ သားအငယ္ဆံုးက လွည့္ပတ္ၿပီးေျပာတဲ့ေနရာမွာ ထိပ္ဆံုးကေနရာယူထားေပမယ့္ ၾကာေတာ့ မလုပ္ရက္ေတာ့ဘူးတဲ့။ အဲဒီလုိနဲ႔ သူ႔ကုိဆုိ လိမ္မေျပာေတာ့ဘူးတဲ့။ ႀကီးလာမွ သူ႔သမီးအႀကီးကရိပ္မိလာတယ္။ ၿမိဳ႔ေလးေသးေသးေလးမွာ၊ ဆရာမလုပ္တဲ့ေကာင္မေလးဟာ တပည့္တပန္းေတြ၊ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ေတြေၾကာင့္ သားသမီးေတြအျပင္မွာလုပ္သမွ် သူမသိပဲရွိႏုိင္ပါ့မလားေလ ဆုိၿပီးေပါ့။

ဒီလုိနဲ႔ပဲ အဲ့ဒီကာင္မေလးဟာ အေဒၚႀကီးတေယာက္အေနနဲ႔ ဒီေန႔မွာ ၅၇ ႏွစ္ျပည့္ခဲ့ၿပီ။

ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာထိ ဒယ္ဒီနဲ႔အတူတူ က်န္းမာစြာေနထုိင္ႏုိင္ၿပီး သားသမီးေတြတျပန္တလွည့္လုပ္ေကြ်းျပဳစုႏုိင္ခြင့္ကုိ ေပးႏုိင္ပါေစ။

HAPPY BIRTHDAY MOM !!!

Sunday 25 September 2011

အၾကြင္း

ႏုပ်ဳိခ်ိန္မွာ
ငါမွ... အဟုတ္။

ရင့္က်က္ခ်ိန္မွာ
ဘာမွ်မဟုတ္။

ေနဝင္ခ်ိန္မွာ
ျပာစတဆုပ္။

ေမာင္ခင္မွဳိင္း (ေခ်ာက္)

သည္းထိတ္ရင္ဖုိမဂၢဇင္း တြဲ- ၆၊ အမွတ္- ၁။
ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၀၁၀၊ စာမ်က္ႏွာ ၇။