စိတ္ေရျပင္ေပၚက အတိတ္ေျခရာမ်ား... ၁

ေက်ာင္းေပါက္ဝကိုေရာက္ေတာ့ ကုိယ္တုိ႔ စီးလာသည့္ကားႀကီးက ကဆုန္ဆုိင္းလာရာမွ ရုတ္တရက္ ရပ္တန္႔ေပးသည္။ ေက်ာင္းသား ႏွစ္ေယာက္ ေယာင္နနႏွင့္ ဆင္းလာၾကသည္။ ကုိယ္နဲ႔ ကုိယ့္သူငယ္ခ်င္းေပါ့။ 

အစိမ္းေရာင္ေနာက္ခံမွာ အျဖဴေရာင္စာသားေတြနဲ႔ေရးထားတဲ့ သစ္ေတာေက်ာင္းဆုိတာ ကုိယ္တုိ႔တက္ရမယ့္ ကြန္ျပဴတာေကာလိပ္တဲ့။

ေက်ာက္စရစ္ခင္းထားတဲ့ ဝင္ေပါက္ကုိေက်ာ္လာေတာ့ ေျမနီလမ္း မက်ဉ္းမက်ယ္ေလးက တေမွ်ာ္တေခၚ ဆီးႀကိဳေနသည္။ ေက်ာင္းပထမေန႔ဆုိ၍ ဝတ္လာသည့္ထမီႏွင့္ ဒီလမ္းကုိေလ်ာက္ဖုိ႔ ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ့စိတ္ညစ္သြားမိသည္။ အေမ့ဘီဘဲလ္ထမီက ေျခေထာက္အလြန္ရွသည္။ ဒါေပမယ့္ လမ္းကေလးအင္မတန္သာယာတာကုိေတာ့ စိတ္ညစ္ညစ္ႏွင့္ပင္ သတိထားလုိက္မိ၏။ 

တလမ္းလံုးမွာ ကုိယ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ သစ္ပင္ေတြခ်ည္းပဲရွိသည္။ တာရုိးဖုိ႔ထားသလုိလမ္းျမင့္ျမင့္ေလးႏွင့္ ယူကလစ္ပင္ႀကီးေတြ၊ ေဘးတဖက္တခ်က္ေျမအနိမ့္မွာ သီဟုိပင္ေတြမ်က္ေစ့တဆံုး...။ လမ္းဆံုးရြာေတြ႔ထံုး ႏွလံုးမူရင္း ဆက္ေလ်ာက္လာၾကရာ ေတာ္ေတာ္ေလးလွမ္းေတာ့ လမ္းကေလးက ညာဖက္ကုိ လမ္းသြယ္ေလးတခုအျဖစ္ခ်ဳိးသြားသည္။ လွမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ တုိက္တန္းပုေလးတလံုး။ လူကတေယာက္မွမရွိ။ ဒါနဲ႔မျဖစ္ေခ်ဘူးဆုိၿပီး ဆက္ေလ်ာက္ၾကျပန္သည္။ 


ဒီတခါေတာ့ ေနာက္ထပ္လမ္းခ်ဴိးေလးေတြ႔ဖုိ႔အတြက္ သိပ္မေလ်ာက္ရေတာ့ပါ။ ဒီလမ္းေလးကေတာ့ နည္းနည္း ပုိရွည္သည္။

ကုိယ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္သား ေရွ႔ဆက္ေလ်ာက္ရမလား ညာခ်ဳိးရမလား စဉ္းစားရင္း ညာဖက္ကုိၾကည့္လုိက္မိေတာ့ အေဆာက္အဉီေလးေတြ စီရရီ ႏွင့္ လူငယ္တခ်ဳိ႔ကုိ စေတြ႔လုိက္ရ၏။ ဆက္ေလ်ာက္ဖုိ႔အၾကံကုိ စြန္႔လႊတ္လုိက္ၿပီး ညာဖက္ကုိပဲခ်ဴိးလုိက္ၾကသည္။ ဒီလမ္းသည္ ကုိယ့္ဘဝကုိ တဆစ္ခ်ဳိးေပးလုိက္တဲ့ ပထမဆံုး လမ္းခ်ဳိးေလးမွန္း ေနာက္မ်ားမွာေတာ့ သိလာရသည္။

ဒီလမ္းသြယ္ေလးက တုိပါသည္။ ဆက္ေလ်ာက္သြားေတာ့ ဘယ္ဘက္မွာ ပ်ဉ္ေထာင္အိမ္ အမဲေလးတလံုးႏွင့္ ညာဖက္မွာ တုိက္တန္းလ်ားေလးတခု။ စာသင္ေဆာင္ကေတာ့ ပ်ဉ္ေထာင္အိမ္ေတာ့မဟုတ္ေလာက္ဟု ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ ဆံုးျဖတ္ကာ တုိက္တန္းလ်ားေလးဖက္ ထပ္ ခ်ဳိးလုိက္သည္။ ေျမနီလမ္းကေန လူတေယာက္ေလ်ာက္စာ ေက်ာက္စရစ္လမ္းေလးဆီသုိ႔ နိမ့္ဆင္းသြားရာအဆံုးတြင္ ကုိယ္တုိ႔တက္ရမည့္ ႏွစ္ခန္းတြဲ စာသင္ခန္းရွိပါသည္။ တခန္းက ေက်ာင္းရံုးခန္းလုပ္ထားေတာ့ စာသင္ခန္းက တခန္းထဲေပါ့။ 

ကြန္ျပဴတာေတြကုိ ဘယ္မွာထားမွန္းေတာ့ မသိေသးေပ။

*****
(ဆက္ရန္)

ကန္ဒီ့ အတြက္

ဘာေတြႀကိဳက္ပါလိမ့္လုိ႔ စဉ္းစားလုိက္ေတာ့...


အေရာင္ဆုိရင္  ႏုႏုမွဳိင္းမွဳိင္းေလးေတြႀကိဳက္ေပမယ့္ ကုိယ္နဲ႔ကမလုိက္ဘူး။ ေတာက္ခ်င္သလုိေတာက္ ဝတ္လုိ႔ရတယ္၊ မွဳိင္းၿပီဆုိ ေရွ႕မွာခြက္သာလာခ်လုိက္ ကြက္တိ ဆုိသလုိျဖစ္သြားတာ။ တခ်ဳိ႔ေတြမ်ား မွဳိင္းမွဳိင္းေလးေတြဝတ္လဲ ရုပ္ထြက္တယ္။ တကယ္က အေရာင္ကုိအားလံုးနီးပါးႀကိဳက္ပါတယ္။ အညဳိကုိေတာ့ ပုိဝတ္ျဖစ္သလုိပဲ။ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ တီရွပ္၊ ခါးတင္ရင္ဖံုး ၾကယ္သီးဆန္းဆန္း လံုခ်ည္ေျခဒလ်င့္တုိက္ႀကိဳက္တယ္။ လက္ထုိး ဆြယ္တာႀကိဳက္တယ္။ သနပ္ခါးႀကိဳက္တယ္။


အစားအစာဆုိ ဒညင္းသီး၊ စပ်စ္သီး၊ ဒူးရင္းသီး၊ ခ်ယ္ရီသီး၊ ေထာပတ္သီး၊ ပီဇာ၊ ေကာ္ဖီနဲ႔ ရွမ္းစာေတြဆုိ မျငင္းဘူး။ လုိင္ခ်ီးဝုိင္နဲ႔ ဂ်င္းဝုိင္ႀကိဳက္တယ္။ ငပိရည္ပ်စ္ပ်စ္ကုိ တုိ႔စရာ ကဒက္ခ်ဉ္၊ ေၾကာင္လ်ာခ်ဉ္၊ ပဲပင္ေပါက္၊ သရက္သီးကင္းေလးေတြနဲ႔ ဝက္သားနီခ်က္ကုိ ပဲနီေလးဟင္းခ်ဴိေလးနဲ႔ စားရမွာ ႀကိဳက္တယ္။ ပူရီႀကိဳက္တယ္။ ဒိန္ခ်ဉ္နဲ႔ မလုိင္မုန္႔အကုန္နီးပါးႀကိဳက္တယ္။ ေမၿမိဳ႕က ရွမ္း(မ္) ဆုိင္ဆုိ တဆုိင္လံုးဝယ္ခ်င္တယ္။


ေတာင္ေပၚၿမိဳ႕မွာ သစ္သားအိမ္ေလးနဲ႔ေနရမွာ ႀကိဳက္တယ္။ စမ္းေခ်ာင္းေလးရွိတာႀကိဳက္တယ္။ ေတာပန္းေလးေတြႀကိဳက္တယ္။ အန႔ံသင္းသင္းနဲ႔ပန္းေလးေတြႀကိဳက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘိန္းပန္း အႀကိဳက္ဆံုး။ ထင္းရွဴးပင္ႀကိဳက္တယ္။


သူမ်ားအတြက္၊ ကုိယ့္အတြက္မွ်စဉ္းစားတဲ့သူကုိႀကိဳက္တယ္။ အမ်ားအတြက္သက္သက္၊ ကုိယ့္အတြက္ပဲသက္သက္ ၾကည့္တဲ့သူကုိ မႀကဳိက္ဘူး။ ကုိယ့္လစ္မစ္ ကုိယ္သိတဲ့သူကုိ ႀကိဳက္တယ္။ စကားကုိ ဟုိပုိ႔ဒီပုိ႔သေဘာမ်ဳိးမဟုတ္ပဲ ေျပာသင့္တယ္ထင္လုိ႔ ေျပာတတ္တဲ့သူကုိ သေဘာက်တယ္။ မွ်ၾကည့္တတ္တဲ့သူကုိ ႀကိဳက္တယ္။


စာဖတ္ရတာႀကိဳက္တယ္။ အျမင္ေတြဖလွယ္ရတာႀကိဳက္တယ္။ ပန္းအုိးထုိးရတာႀကိဳက္တယ္။ ပန္းခူး၊ အသီးခူးရတာႀကိဳက္တယ္။ စိတ္လုိလက္ရရွိရင္ အိမ္ရွင္းရတာႀကိဳက္တယ္။ ပရိေဘာဂေတြ ေနရာေရႊ႕ရတာႀကိဳက္တယ္။ သစ္ပင္တက္ရတာႀကိဳက္တယ္။ ေျမေပါက္ရတာႀကိဳက္တယ္။ ၿခံရွင္းရတာႀကိဳက္တယ္။ 


အင္း... ဒါအကုန္ပဲထင္တယ္။

မမ မုိး အတြက္...

စာမေရးျဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ႀကီးကုိ ၾကာေနပါၿပီ။ ဘေလာ့ လည္တာေတြလည္း ရပ္ထားေတာ့ ဒီရပ္ဝန္းေလးထဲမွာ ဘာေတြျဖစ္ေနမွန္းကုိ အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားခဲ့တယ္။ ကုိယ့္စိတ္ကုိယ္ ႏုိင္ၿပီထင္လုိ႔ ဘေလာ့ဂင္းျပန္လုပ္မယ္လုိ႔ ဆံုးျဖတ္လုိက္ပါတယ္။ အဲဒီမွာတင္ အေၾကြးတခုနဲ႔ မေၾကြးတေၾကြးတခု တင္ေနမွန္း သိလုိက္မိတယ္။

အေၾကြးစစ္စစ္တခုက ညီမေလး Candy ရဲ႕ တက္ဂ္ေၾကြးပါ။ မေၾကြးတေၾကြးက မမ မုိးရဲ႕ မတက္ဂ္ တတက္ဂ္ ေၾကြးပါ။


ဘယ္ဟာကုိ အရင္ဆပ္ရင္ေကာင္းမလဲစဉ္းစားေတာ့ မမ မုိးက July 12 ကတည္းကဆုိေတာ့ အရင္ဆပ္ရမွာပါ။ မဟုတ္ရင္ အတုိးတက္လာမလားလုိ႔။ ဒါေပမယ့္လည္း ပုိ႔စ္ေအာက္ဆံုးမွာ တက္ဂ္ ျပန္ျဖဳတ္ေၾကာင္း ပါလာပါတယ္။ ပင္ပန္းမွာစုိးလုိ႔ပါတဲ့။ အပင္ပန္းခံပလုိက္ပါ့မယ္။ 

ကုိယ့္ဆီမွာလည္း ေရးေပးပါ ဆုိတဲ့ စာအုပ္တအုပ္ရွိပါတယ္။ ရန္ကုန္အိမ္မွာက်န္ခဲ့ပါေရာလား။ ကုိယ္လဲ အဲ့ဒါမ်ဴိးေလးေတြကုိ အရမ္းဝါသနာပါ ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ လက္ေရးေလးလဲ အမွတ္တရ သိမ္းထားလုိ႔ရတာေပါ့ေလ။ ေပါက္ကရေရးထားတာေတြက်ရင္လည္း ေကာက္ရုိးမီးေဒါသထြက္ရတာေပါ့။


လာပါဘီ... မမ မုိးအတြက္

ကုိယ့္နာမည္	း ကက္သရင္း ဒရူးဘယ္ရီ ဇီတာမုိးဂ်ဳန္း
ကုိယ့္ကုိသူငယ္ခ်င္းေတြက ဒီလုိေခၚတယ္	းျခင္ေသ့
ကုိယ့္ကုိကုိယ့္ဒီလုိေခၚတယ္	း ေဟ့ေရာင္
ကုိယ့္ကုိဒီေန႔မွာေမြးတယ္	းဗုိလ္ခ်ဳပ္ထက္ ၃ရက္ႀကီးတယ္
ကုိယ္ဒီမွာေနတယ္	း အိမ္ျဖဴေတာ္
ကုိယ့္ဆီဖုန္းဆက္ခ်င္ရင္	း ဆက္ကရီေထရီ ကုိ အရင္ဆက္
ကုိယ့္အႀကိဳက္ဆုံးေတြက
အေရာင္ဆုိရင္	း ႏုေတာက္ေတာက္
အဝတ္အစားဆုိရင္	းအီဂ်စ္မံမီဒီဇုိင္း
ဆံပင္ပုံစံ	း ကတံုးရွည္ရွည္
ဆံပင္အေရာင္	း အနက္ႏုႏု
စားစရာ	း မညွီရင္ၿပီးေရာ
ေသာက္စရာ	း ပင္က်ရည္
ပစၥည္း	း စာအုပ္
ပန္း	း ဘိန္းပန္း
လုိခ်င္တဲ့လက္ေဆာင္	း မရွိ
အႀကိဳက္ဆုံးမင္းသား	း နတ္ရွင္ေနာင္
အႀကိဳက္ဆုံးမင္းသမီး	း ဆင္ျဖဴမရွင္
ရုပ္ရွင္၊ဗီဒီယုိဇာတ္ကား	း ကုိယ့္ကား
တီဗြီအစီအစဥ္၊ဇာတ္လမ္းတြဲ	း မၾကည့္
အဆုိေတာ္	းျခင္ေသ့
သီခ်င္း	း လူနားလည္ေအာင္ဆုိေနသေရြ႕နားေထာင္တယ္
ဝတၳဳ	း စိတ္ခံစားမွုေပၚမွာမူတည္တယ္
ဂ်ာနယ္၊ မဂၢဇင္း	း ေဘာလံုးနဲ႔ ေဆးအေၾကာင္းကလြဲ အကုန္ဖတ္
အႀကိဳက္ဆုံး ကာတြန္းဇာတ္ေကာင္	း ဘာဘီကလြဲရင္
အရုပ္	း ေခြးရုပ္
ဂိမ္းကစားနည္း	း ထုပ္စည္းထုိး
အားကစား	း မအားပါ
အႀကိဳက္ဆုံးစာေရးဆရာ	း စိတ္ခံစားမွုေပၚမွာမူတည္တယ္
အေလးစားဆုံးပုဂၢဳိလ္	း မာႆာေမရီ
ကုိယ္ႀကိဳက္တဲ့ဘဝပုံစံ	း မွန္ထဲကပံုရိပ္ကုိ မရြံမရွာခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ၾကည့္ေနႏုိင္တဲ့ဘဝ
ကုိယ့္ရဲ့အခ်စ္ဆုံးသူ	း မသိ
အမုန္းဆုံးသူ	း မရွိ
အခ်စ္ဆုံးတိရစာၦန္	း ေအာက္ကႏွစ္ေကာင္က လြဲ၍
အမုန္းဆုံးတိရစာၦန္	း ၾကမ္းပုိး၊ ပုိးဟပ္
အေပ်ာ္ဆုံးေန႔	း စိတ္ခ်မ္းသာတဲ့ေန႔၊ ေနာင္တကင္းတဲ့ေန႔
ဝမ္းအနည္းဆုံးေန႔	း အေပၚကနဲ႔ေျပာင္းျပန္႔
ရင္အခုန္ဆုံးအခ်ိန္	း မွန္းလုိ႔မရတဲ့ အေျဖေတြ သိရမယ့္အခ်ိန္မ်ား
ကုိယ့္ရဲ့ဝါသနာ	း ေနရာအႏွံ႔ေလ်ာက္သြားခ်င္ျခင္း (မသြားျဖစ္)
ကုိယ္စုေဆာင္းတဲ့ ပစၥည္းေတြက	း တုိလီမုတ္စ ဘာမွန္းမသိမ်ား
ကုိယ္ကြ်မ္းက်င္တဲ့အတတ္ပညာ	း အားလံုးနီးပါဆုိေတာ့ တခုခ်င္းေျပာဖုိ႔ခက္တယ္ကြယ္
ကုိယ့္ရဲ့ ရည္မွန္းခ်က္	း ကေလးေလးေတြ ေအးခ်မ္းေစခ်င္တယ္
ကုိယ့္ရဲ့အိပ္မက္	း လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးေကာင္းမြန္တဲ့ေန႔ အမိျမန္မာႏုိင္ငံေရာက္ဖုိ႔
အားလပ္ခ်ိန္ကုိဒီလုိသုံးတယ္	း အိပ္၊ စာဖတ္၊ စဉ္းစား
ကုိယ့္ကုိကုိယ္ဒီလုိျမင္တယ္	း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ၾကည့္ဖုိ႔မွန္ ျပဒါးသုတ္လုိ႔မၿပီးေသးဘူး
စိတ္ညစ္ရင္လုပ္တတ္တဲ့အျပဳအမူ	း အိပ္
ေပ်ာ္ရင္လုပ္တတ္တဲ့အျပဳအမူ	းစကားေပါက္ကရ ေတာင္မေရာက္၊ ေျမာက္မေရာက္ေတြ ေလ်ာက္ေျပာတယ္ (အရမ္းခင္တဲ့သူေတြကုိ)
၅ မိနစ္သာ အသက္ရွင္ရေတာ့မယ္ဆုိရင္ လုပ္မယ့္အလုပ္	း ေရခ်ိဳးျပီး (အလွျပင္၊ ေရေမႊးဆြတ္ကာ အဝတ္လွလွ၊ သစ္သစ္ဝတ္၍) ပက္လက္ကေလးလွဲအိပ္ေနလုိက္ေတာ့မယ္။ (ႏွစ္သက္လြန္း၍ ျဖည့္စြက္ကာေရးပါသည္။)
သိန္း ၁၀၀၀ ထီသာေပါက္ခဲ့ရင္	း နည္းလုိက္တာ
ဆုေတာင္းတုိင္းသာျပည့္မယ္ဆုိရင္ ေတာင္းမယ့္ဆု	း အသည္းႀကီးႀကီးရွိပါေစ။
ဘဝမွာ အေရးႀကီးဆုံးက	း စိတ္ထားတတ္ဖုိ႔
သူငယ္ခ်င္းဆုိတာ	း ကုိယ္ဘာေၾကာင့္ငုိတယ္၊ ဘာေၾကာင့္ရီတယ္ အနီးစပ္ဆံုး ခန္႔မွန္းတတ္တဲ့သူ
အခ်စ္ဆုိတာ	း ရရစ္နဲ႔ပဲေကာင္းပါတယ္
အမုန္းဆုိတာ	း ဇာတ္ရံ လူမုန္း ခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းတာေတာ့သိတယ္
ဘဝဆုိတာ	း အစမသိခဲ့... အဆံုးမသိေတာ့
တယ္လီဖုန္းဆုိတာ	း ပိတ္ထားဖုိ႔
အင္တာနက္ဆုိတာ	း ကူးစက္လြယ္ကုရခက္ေရာဂါတမ်ဳိး
ကြန္ပ်ဴတာဆုိတာ	း ဝယ္ရင္အရင္းၾကီးသေလာက္ ေရာင္းရင္ရွဳံးတဲ့ ကုန္
မင္းအေပၚကုိယ့္ရဲ့အျမင္
မင္းရဲ့စတုိင္လ္	း အင္းးးးးးးးးး ခက္သားလား အမရယ္
ဥာဏ္ပညာ	း အင္းးးးးးးးးး အီးကရူလား အုိင္ကရူလား ဘာေမးလဲ စဉ္းစားေနဆဲ
အက်င့္	း စာမွာေတြ႔ရသေလာက္ ေကာင္းမြန္ေၾကာင္းေထာက္ခံပါသည္။
စိတ္ဓာတ္	း စာမွာေတြ႔ရသေလာက္ ေကာင္းမြန္ေၾကာင္းေထာက္ခံပါသည္။
ျခံဳေျပာရရင္	း မမ မုိးသည္ စတုိင္ေပ်ာက္၍ ဉာဏ္ရည္ႏွစ္မ်ဴိးလံုး စဉ္းစားဆဲရွိကာ အက်င့္ႏွင့္ စိတ္ဓါတ္ မွာ ဖတ္မွတ္ရသမွ် ေကာင္းမြန္ေၾကာင္းေထာက္ခံပါသည္။
မင္းနဲ႔ကုိယ့္ရဲ့ အမွတ္တရျဖစ္ရပ္	း ကြန္မန္႔ေလး စေတြ႔တဲ့ေန႔
ကုိယ့္ရဲ့လက္စြဲေဆာင္ပုဒ္	း This, too, will pass.
မင္းအတြက္စကား	း လုပ္ခ်င္တာ၊ လုပ္သင့္တာ၊ လုပ္ေနတာ သံုးခု အၿမဲထပ္တူက်ႏုိင္ပါေစ။
ကိုယ္ရဲ့လက္မွတ္	း PV
ဒီစာေရးတဲ့ေန႔	း စင္ကာပူ အမ်ဳိးသားေန႔ (အမ်ဴိးသမီးမ်ားမပါ)

မမ မုိးေရ...
ေပ်ာ္စရာေလးျဖစ္ေအာင္ေရးလုိက္ပါတယ္။ စိတ္ဆုိးစရာမ်ား ပါသြားခဲ့ရင္ ေမးလ္ပုိ႔လုိက္ပါေနာ္။