တေန႔ တေန႔ကလည္း အကုန္ျမန္လုိက္တာ။ ဘာလုိလုိနဲ႔ ၂၀၁၁ က တဝက္က်ဴိးတဲ့လကို ေရာက္ၿပီ။ လုပ္ေနတဲ့အလုပ္ေတြ ေန႔ေရႊ႔ ညေရႊ႔နဲ႔ တကယ့္တကယ္ ၿပီးရမယ့္အခ်ိန္ေရာက္ရင္ ျပစရာဘာမွ မရွိဘူး။ လူ႔သက္တန္းလည္း ထက္ဝက္နီးေတာ့မယ္။ ေပးရမယ့္စာမၿပီးတုိင္း ကုန္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ ငါဘာေတြလုပ္ေနမိပါလိမ့္ဆုိတဲ့ အေျဖမရွိတဲ့ေမးခြန္းပဲ ေခါင္းထဲေရာက္ေရာက္လာတယ္။ ဒီတခါေတာ့ တကယ္ကုိ အေျဖရွိခ်င္မိၿပီ။ ဒါမွမဟုတ္လည္း ေပးလုိ႔ရတဲ့၊ ေပးလုိ႔လည္း လွေလာက္တဲ့ စာရွိခ်င္ၿပီ။ ရွက္ရတာေတြထဲမွာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ကုိ ရွက္ရတာ ေတာ္ေတာ္ရွက္စရာေကာင္းမွန္း ခုမွသိလာတယ္။ မွန္ေတာင္ တတ္ႏုိင္ရင္ မၾကည့္ခ်င္ဘူး။ ေက်ာင္းသားလည္း လုပ္မစားခ်င္ေတာ့ပါဘူးကြယ္။
“ရွက္ရတာေတြထဲမွာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ကုိ ရွက္ရတာ ေတာ္ေတာ္ရွက္စရာေကာင္းမွန္း ခုမွသိလာတယ္”
ReplyDeleteဟုတ္လိုက္တာ... ညီမေလး အေတြးေလးေတြက အျမဲ သူမ်ားနဲ႔ မတူဘူး။ ဒီမွာလည္း စာေမးပြဲရွိေနတာကို စာမၾကည့္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္ ညီမေလးေရ။ အစ္မလည္း ေက်ာင္းထပ္တက္ျဖစ္ေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ ဘဝတူေတြ ျဖစ္ေတာ့မွာ း) တူတူ ႀကိဳးစားၿပီး စာလုပ္ၾကတာေပါ့ေနာ္...
ေက်ာင္းသားလည္း လုပ္မစားခ်င္ေတာ့ပါဘူးကြယ္ ဆုိလုိ႔ ကုိယ္ေက်ာင္းတက္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြကုိသတိရျပီး အဲဒီလုိအေတြးတူေတြးခဲ့ဖူးတာကုိလည္း မွတ္မိေစတယ္ တကယ္;)
ReplyDelete@ေရႊျပည္သူ...မမေရ စာမၾကည့္ရင္ ေနာက္ပုိင္းကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္စိတ္ညစ္ေနရလိမ့္မယ့္။ က်မလုိေတာ့ မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။
ReplyDelete@ပန္းခ်ီ...အျဖစ္အပ်က္ေတြတူရင္ အေတြးေတြလည္း တူတတ္တယ္ထင္ပ အမရယ္။
ညီမေလးခရမ္းႏြယ္ေရ..လင့္ခ္ယူသြားပါရေစေနာ္..ညီမေလးစပ္တဲ့ ကဗ်ာေလးေတြကုိခ်စ္လုိ႔ပါ.. ေက်းဇူး း)
ReplyDelete@ပန္းခ်ီ...ကဗ်ာေလးေတြကုိခ်စ္တယ္ဆုိလုိ႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အမ။ လင့္ ယူသြားလုိ႔ရပါတယ္။
ReplyDelete